Παρασκευή 11 Μαΐου 2012

Αυτόν ναι... τον ζηλεύω!!!

Bjarke Ingels... αρχιτέκτονας. Ετών 39. Όχι και τόσο μεγαλύτερος μου. Και έχει τον κόσμο στα πόδια του. Άνοιξε το γραφείο του τους BIG (Bjarke Ingels Group) το 2006 και από τότε δεν λέει να σταματήσεις να παίρνει βραβεία και διακρίσεις!

http://www.big.dk/download/cv/1_bjarke-ingels-cv-klavika-uk_original.pdf

Γραφεία στην Ευρώπη  και στην Αμερική, μετακινήσεις, μεγάλα projects, ομιλίες, συνεντεύξεις. Όλα αυτά είναι στο καθημερινό του πρόγραμμα. Ο τύπος όμως είναι πολύ περισσότερο από αυτά.
 Έτυχε να δω μία συνέντευξή του και να τον ακούσω να μιλάει για αρχιτεκτονική. Δεν ξεχώρισε κάποιο από τα projects του, μίλησε για την φιλοσοφία του πίσω από αυτά. Τόνισε το πόσο σημαντικό θεωρεί να σχεδιάζεις κάθε φορά προσπαθώντας να πετύχεις το κάτι παραπάνω. Να φτάσεις τους μηχανικούς και τα υλικά στα όρια τους. Να δημιουργήσεις κάτι νέο. Εξήγησε πως μένει ζωντανός και δημιουργικός αποφεύγοντας το συνηθισμένο και το τετριμμένο. Πως ουσιαστικά δεν σαπίζει στην ρουτίνα και αφήνει το μυαλό του να ταξιδεύει. Υποστήριξε πως η αρχιτεκτονική είναι ένα παιχνίδι που εμείς βάζουμε τους κανόνες. Και είχε δίκιο! Ποιος μας λέει πως πρέπει να μοιάζει η όψη ενός κτιρίου; Το διαφορετικό, το νέο έχει χώρο αρκεί να είναι επιχειρηματολογημένο και να πειστεί ο πελάτης και η κοινωνία!


Ο τύπος ζει το όνειρο του και τον ζηλεύω γι αυτό. Το πρόβλημα του αυτή την στιγμή είναι μόνο δημιουργικό. Το σκέφτομαι και τρελαίνομαι μόλις προσγειώνομαι στην ελληνική πραγματικότητα. 

Εδώ το πρόβλημα ξεκινάει από τον πελάτη που το κάθε διαφορετικό του φαίνεται υπερβολή και το φοβάται. Άντε και τον έπεισες. Είσαι τώρα αντιμέτωπος με το συνεργείο. Στην Ελλάδα ξέρουμε ένα τρόπο χτισίματος. Μπετόν! Η απάντηση σε κάθε ερώτηση! Μα αφού έχω δει και μεταλλικά, άλλοι χρησιμοποιούν υλικά που ούτε καν ξέρω το όνομά τους. Αυτά γίνονται μόνο έξω απαντάνε γελώντας! Και μετά θέλουμε να προοδεύσουμε σκέφτεσαι! Κι εκεί που έχεις πελαγώσει βρίσκεις το κατάλληλο συνεργείο που μπορεί να σου κάνει αυτό το κάτι παραπάνω. Ενημερώνεις τον πελάτη. Είναι πολύ ακριβό όμως σου απαντάει και προτιμά την συμβατική οικονομική λύση. Και έτσι κλείνει ο κύκλος μίας τυπικής μελέτης για έναν νέο Έλληνα αρχιτέκτονα.

Γι αυτό σε ζηλεύω Bjarke Ingels, γιατί ζεις σε μία χώρα που το standard δεν είναι η πρώτη επιλογή αλλά η τελευταία, γιατί συμμετέχεις σε μία κοινωνία που σε αφήνει να εκφραστείς και στην οποία το ταλέντο βρίσκει χώρο να ξεχωρίσει!